Fragment uit mijn boek MH17: Rouwen, Hoe dan?!

DEEL 2 DE GEZICHTEN

HOOFDSTUK 4 FAMILIECONTEXT 

FAMILIELEDEN EN VRIENDEN DIE VERSTOTEN ZIJN

Mijn lievelingstantes Amber en Eva kennen de laatste vrouw van mijn vader, Mylene, al vanaf het begin. Eva scheelt overigens ook maar één jaar met haar. Mylene is -voor zowel Amber als Eva- een open boek.

Veel familieleden en vrienden zijn bij mijn vader en Mylene na de crematie van Ben en Dewi niet meer welkom. Ondanks dat ze jarenlang trouw en loyaal zijn geweest. Een aantal wil ik toch specifiek benoemen omdat zij respect verdienen. Respect omdat zij een hele lange intense periode een deel van hun energie, hun dagelijkse leven aan deze familie hebben gegeven. Iedere dag waren zij in Utrecht om ons allen te ondersteunen.

kleindochter Titi

kleinzoon Gill en achterkleinzoon Ché

tante Amber & oom Hans, nichtje Robin

tante Eva & oom Valy,

neefje Pano, neefje Antonio, nichtje Danai

tante Angela, nichtje Shira, neefje Rolf

nichtje Paige & man Ferdi, nichtje Zara, neefje Ziggy

familie vriendin Monique

familie vrienden Jenny & Jimmy

Allemaal verbannen uit de familie.

Ik wil nog even stilstaan bij Paige. Samen met Zara en Ferdi kwamen zij iedere dag bij mijn vader langs.

Vaak bleef Paige bij Ginny slapen, zette haar werk opzij om de familie te kunnen ondersteunen. Alle bijeenkomsten, alle herdenkingen, alle dagen zijn zij er. Zelfs toen zij zelf intens verdriet had omdat ze een miskraam kreeg. Wie was er toen voor haar en Ferdi? Niemand. Voor hen was er geen ruimte.

Hun pijn en verdriet mocht er niet zijn. Met name de eerste twee maanden is zij bijna non-stop bij Ginny (haar nichtje) gebleven.

Pas na de crematie (ruime een jaar later) is zij eigenlijk weer aan haar eigen leven begonnen en weer naar haar eigen huis gegaan. Enige tijd later was Paige opnieuw verwachting van Ferdi. En daaruit is ons prinsje Ziggy geboren, yeah! Een geschenk  uit de hemel.

Helaas, ook toen geen felicitaties of aandacht van mijn vader, zijn vrouw of mijn zusjes. Hoe triest kun je zijn.

Ook familie vriendin Monique was er vanaf de ramp met de MH-17 iedere dag aanwezig. Zij stond de familie bij door dik en dun. Iedere rit naar Eindhoven, iedere rit naar Nieuwegein of een andere bijeenkomst. Ze was er.

Haar leven ligt ook in puin. Ze vraagt niet, ze is er gewoon, ze is lid van onze familie, al meer dan 30 jaar.

VERDER LEZEN

Wil je mijn persoonlijke verhaal als nabestaande van de MH17 verder lezen? Je kunt hier het boek bestellen.

Ik deel mijn ziel in letters en hoop dat jij naar een wereld kunt kijken die voor ogen onzichtbaar is, want alleen met je hart kun je echt zien…

Liefs Lique